Australian Silky Terrier

Kamila

AUSTRALIAN SILKY TERRIER

Australian Silky Terrier to jedna z ras psów, należąca do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów miniaturowych. Według wzorca nadaje się do łowienia szczurów, jednak w dzisiejszych czasach nie służy on już do polowania na żmije i szczury lecz stał się typową domową „maskotką” z zachowaniem cech Terriera.

RYS HISTORYCZNY

Około roku 1820 w Australii Dandie Dinmont Terrier pokrył stalowoniebieską suczkę - terierkę szorstkowłosą. Z powstałego w ten sposób potomstwa, dodając krew australian teriera, McArthur Little wyhodował w Australii silky teriera.

ZACHOWANIE I CHARAKTER

Rasa ta jest jeszcze stosunkowo rzadko spotykana w naszym kraju pomimo bardzo wielu jej walorów. Piesek ten został wyhodowany w XIX wieku a wzorzec jego ostatecznie ustalono dopiero w 1962r. Silky terrier jest psem obdarzonym niezwykle wesołym temperamentem, inteligentnym, uczuciowym i bezgranicznie oddanym swojemu właścicielowi. Nadto nie zatracił on instynktu psa myśliwskiego i uwielbia tępić gryzonie. Sierść, która mieni się wieloma kolorami (złotem, srebrem, czernią oraz błękitem) nie wymaga od właściciela kłopotliwej pielęgnacji i nie jest ona uciążliwa. Rasa ta jest również bardzo odporna na choroby oraz co ważne – długowieczna. Nie zrzuca sierści - polecana jest jako piesek dla osób z alergią. Australijski Jedwabisty Terrier nie jest psem hałaśliwym szczekając jedynie w sytuacjach tego wymagających, nie liczmy jednak na jego umiejętności obronne. Jest to piesek który nie przysparza problemów w wychowaniu, szybko przyswaja wiedzę jak również nie bywa on złośliwy.

SZATA I UMASZCZENIE
Włos winien być gładki, delikatny i błyszczący, jedwabisty w dotyku. Jego długość od tyłu uszu do nasady ogona powinna wynosić 13 do 15 cm, jednakże nie powinna krępować ruchów psa. Nie może być długiej sierści w dół od nadgarstków i stawów skokowych.

Umaszczenie: niebieskie lub szaro-niebieskie z podpalaniem. Bardziej ceni się intensywny odcień. Błękitna sierść na ogonie powinna być bardzo ciemna. Pożądane jest, by czuprynka była błękitu o-srebrna lub płowa. Kolor błękitny i podpalanie są następująco rozmieszczone: podpalanie wokół nasady uszu, na kufie i bokach policzków, błękit od nasady głowy po koniuszek ogona. Na przednich kończynach błękitne umaszczenie sięga nadgarstka, na tylnych stawów skokowych. Podpalanie na przednich kończynach sięga po nadgarstki, a na tylnych stopniowo schodzi od kolan, przez stawy skokowe do łap. Podpalanie występuje też wokół odbytu. Na tułowiu nie powinno być osmoleń, miejsc mocno przyciemnionych.

Dopuszcza się maść czarną u szczeniąt, od 18 miesiąca życia pies już powinien być błękitny.

ZDROWIE I PIELĘGNACJA
Szata tego psa pomimo iż na pierwszy rzut oka wydaje się być trudna w utrzymaniu bynajmniej nie stwarza większych problemów. Jedyne o czym należy pamiętać to o regularnym czesaniu psa ( ja czeszę swojego 1-2 razy w tygodniu). Przed tym zabiegiem należy zwilżyć włos preparatem do tego zalecanym tak aby nie rozczesywać włosa suchego co powodować może jego łamanie. Mniej więcej raz na miesiąc psa należy wykąpać stosując przy tym odpowiedni szampon a następnie należy nałożyć na włos odżywkę. Do pielęgnacji włosa zalecane są te same preparaty co dla psów rasy Yorkshire terrier. Przy czesaniu pamiętajmy również iż Silky terrier musi mieć czesany włos „z przedziałkiem” który powinien iść przez całą jego długość.
ŻYWIENIE
Żywienie Silky nie różni się od żywienia stosowanego u psów rasy Yorkshire terrier. Psy należy karmić głównie suchą karmą z uwagi na fakt, iż jest ona już odpowiednio dobrana pod względem dostarczanych do organizmu składników.
WRAŻENIE OGÓLNE
Pies zwartej budowy, raczej nisko nożny, o średniej długości tułowia, wysmukłej sylwetce. W przeszłości miał dosyć siły, by polować i zabijać domowe gryzonie. Ma charakterystyczne dla teriera cechy: jest pełen temperamentu, zapału, bystry i krzepki. Jedwabista, prosta sierść z przedziałkiem biegnącym wzdłuż ciała jest dopełnieniem obrazu i sprawia, że odnosimy wrażenie iż pies jest wypielęgnowany.

BUDOWA
Średniej długości, kufa jest nieco krótsza od mózgoczaszki. Głowa powinna być mocna, co jest cechą charakterystyczną terierów, umiarkowanie szeroka między uszami.

Mózgoczaszka nie wysklepiona między oczami, płaska, z jedwabistą, delikatną w dotyku czuprynką, która nie opada na oczy (długa sierść, opadająca na kufę i policzki jest wysoce niepożądana).

Uzębienie: szczęka i żuchwa mocne. Zęby regularnie rozstawione, nie ściśnięte, mocne. Siekacze szczęki ściśle przykrywają siekacze żuchwy tworząc zgryz nożycowy.

Oczy powinny być małe, okrągłe, nie wyłupiaste, jak najciemniejsze. Ich wyraz jest inteligentny, spojrzenie przeszywające.

Uszy mają być małe, w kształcie litery "V". Małżowina winna być cienka. Są osadzone na szczycie czaszki, wyprostowane, nie obrośnięte długą sierścią.

Średniej długości, zgrabna, z lekkim łukiem, harmonijnie wtapia się w łopatki. Jest okryta długą, jedwabistą sierścią.

Umiarkowanie długi w porównaniu z wysokością mierzoną w kłębie. Górna linia prosta. Poważną wadą jest wysklepienie, bądź zapadnięcie. Lędźwie silne. Klatka piersiowa umiarkowanej szerokości i głębokości. Zebra dobrze wysklepione, zachodzące odpowiednio do tyłu.

Powinien być kopiowany, wysoko osadzony, noszony do góry, ale nie "wesoło". Nie może być na nim frędzli.

Kończyny przednie: o delikatnym obrysie, okrągłej (w przekroju poprzecznym) kości. Proste, dobrze ustawione pod tułowiem, bez oznak słabości w nadgarstkach.

Łopatki smukłe, wyraźnie pochylone ku tyłowi. Pasują dobrze do ramion, tworząc odpowiedni kąt, przylegają do klatki piersiowej.

Łokcie nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.

Kończyny tylne: Uda dobrze rozwinięte. Stawy kolanowe dobrze katowane. Stawy skokowe odpowiednio katowane. Oglądane od tyłu powinny być nisko położone i równoległe. Łapy małe, kocie, o jędrnych opuszkach i zwartych palcach. Pazury czarne lub bardzo ciemne.

Ruch swobodny, ale nie luźny w łopatkach i łokciach. Łapy i śródręcza nie powinny kierować się ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Kończyny tylne powinny dawać mocny impuls, wypchnięcie, dzięki swej elastyczności w stawach kolanowych i skokowych. Oglądane od tyłu w ruchu nie powinny być zanadto rozstawione, ani zbieżne i wąskie.
WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE I WAGA
Wysokość w kłębie:
samiec ok. 23 cm
suka nieco mniejsze.

Pożądana waga:
od 3,5 do 4,5 kg.

z serweru szarik.pl [/list]

Kanu$

Bardzo ładne psy Smile

Tylko nie podoba mi się ich charakter Smile